W DŁONIACH NIKI DE SAINT PHALLE SAMO ZABAWA MOGŁA BYĆ RADYKALNYM NARZĘDZIEM…
Wielu współczesnych artystów zostało obdarowanych talentem do dramatu, a Niki de Saint Phalle (1930–2002) mogła sobie poradzić z najlepszymi z nich. Francuska rzeźbiarz i interdyscyplinarna artystka tworzyła barwną obsadę bohaterów w ciągu swojej długiej kariery, a zarówno ona, jak i jej dzieła posiadały niewątpliwą energię teatralną. W swoich kolorowych rzeźbach artystka łączyła ambicje intelektualne z wyraźną zabawą.
Początek ekstremum
Urodzony na przedmieściach Paryża Saint Phalle był samoukiem jako artysta. Od samego początku jej prace wykazywały większe poczucie dramatu, które czasami graniczyło z absurdem. Do jej najwcześniejszych prac, które miały zwrócić uwagę, należały jej „strzelające obrazy”, których tworzenie polegało na wysadzaniu worków z farbami karabinem kalibru.22.
Kobieta do maks
W 1963 roku zyskała uznanie i rozgłos dzięki swojej 80-metrowej rzeźbie Hon, jaskrawo pomalowanej postaci leżącej kobiety. Rzeźba była pusta, a widzowie zostali zaproszeni do wejścia do środka, a wejście znajdowało się w dolnych regionach postaci. Oprócz tego, że jest imponującym ćwiczeniem prowokacyjnym, rzeźba jest godna uwagi, ponieważ jest rzadkim przykładem z epoki monumentalnej rzeźby kobiety, przedstawiającej kobietę - rzeczywiście, która obnosi się ze swoją kobiecością do maksimum.
Nanany
Gdy kariera Saint Phalle trwała, stała się najbardziej znana z innej interpretacji kobiecej postaci - kolorowych, bulwiastych rzeźb, które nazywała Nanas. Wykonane z materiałów od papier collé przez poliester po balony, były często wystawiane w żywych aranżacjach i wydawały się tańczyć i bawić się w galeriach i ogrodach.
Podobnie jak jej wcześniejsze prace, Nanas można interpretować jako złożone badania sztuki i płci, ale brakuje im powagi. W rękach Saint Phalle'a sama figlarność może być radykalnym narzędziem.
