Podczas wywiadów z artystami zawsze proszę ich o podanie kolorów na palecie, ponieważ wiem, że informacje te mogą być pomocne dla osób, które czytają artykuły w naszych czasopismach. W większości przypadków wykazy są przewidywalnymi próbkami kolorów ziemi, kadmu, bieli i czerni. Ale czasami malarze olejni wspominają o kolorach, które są nieznane niektórym, ponieważ są wykonane z kombinacji pigmentów, mają zastrzeżoną nazwę lub są odmianą standardowego koloru tuby. Na przykład wielu artystów używa spalonego umbry, ale Donald Demers powiedział mi o zielonym umbrze - cudownej ciemnej, bogatej zieleni, idealnej do malowania drzew w cieniu. Kilka lat temu Nelson Shanks zapoznał mnie z czerwienią perylenową podczas warsztatów malowania portretów, ale właśnie rozmawiałem z artystą, który używa zieleni perylenowej w swoich krajobrazach i wyjaśniłem, dlaczego jest to jedyna zielona tuba na jego palecie. Ed Terpening wspomniał w artykule z amerykańskiego artysty z kwietnia 2009 roku, że przygotowuje cudowny „błękit kalifornijski”, łącząc błękit ftalocyjaninowy z fioletem karbazolowym, gdy jest na miejscu.
Niemal w każdym przypadku artyści, którzy wprowadzili mnie w te niezwykłe kolory, chcieli, aby wszyscy wiedzieli, jak zaskakująco są przydatne do malowania określonych tematów lub próbowania osiągnięcia określonych efektów wizualnych. Na przykład w letnim wydaniu Warsztatu Susan Lyon zdecydowanie zaleca stosowanie przezroczystej czerwieni tlenkowej zamiast spalonej sjeny, ponieważ przezroczystość koloru tuby jest odpowiednia do układania w początkowym szkicu obiektu na stonowanym płótnie. W tym samym magazynie Max Ginsburg zalecał mieszanie zieleni cynobrowej w odcieniach ciała podczas malowania portretu.
