Käthe Schmidt Kollwitz (1867–1945) była niemiecką artystką najbardziej znaną ze swoich rysunków i grafik, które przedstawiają współczującą i często niepokojącą relację o ludzkiej kondycji. Jako mistrz akwaforty, litografii i drzeworytu kronikowała w swojej pracy życie ludzi pracy w obliczu głodu, ubóstwa i wojny.
Kollwitz urodził się w Królewcu w Prusach (obecnie Kaliningrad, Rosja). Studiowała w berlińskiej szkole artystycznej dla kobiet, gdzie zainspirowała ją akwaforta Maxa Klingera. W 1891 roku wyszła za mąż za Karla Kollwitz, lekarza, który leczył biednych w Berlinie. Jego praktyka dostarczyła dalszych inspiracji w zakresie tematyki. Kollwitz pociągała „reprezentacja życia proletariackiego”. Wyjaśniła: „Liczyło się po prostu to, że uznałem to za piękne”.
Jej pierwszym dużym cyklem prac była „Tkacze”, seria litografii i rycin opartych na ucisku śląskich tkaczy i ich nieudanej rewolcie w XIX wieku. Następnie Kollwitz stworzył Wojnę Chłopską, cykl rycin oparty na gwałtownej rewolucji niemieckiej w 1500 roku, w której chłopi wzięli broń przeciwko panom feudalnym i kościołowi.
Pod wpływem wystawy sztuki ekspresjonistycznej po 1910 roku Kollwitz pracował w mniej naturalistyczny sposób. W 1920 r. Stała się pierwszą kobietą, która została wybrana na członka Pruskiej Akademii Sztuk, co stanowiło honorarium, które obejmowało dochód, studio i pełną profesurę. W latach dwudziestych pracowała nad The Grieving Parents, statuą ukończoną w 1932 r. Upamiętniającą jej syna Petera, który zginął podczas I wojny światowej; stworzyła również cykl Wojenny w drzeworycie i wyprodukowała wiele plakatów dramatycznie przedstawiających głód i skutki wojny.
W 1933 r. Reżim nazistowski zmusił ją do odejścia z funkcji wydziału. Jej prace zostały następnie usunięte z niemieckich muzeów i zakazano jej wystawiania. W połowie lat trzydziestych wyprodukowała swój ostatni duży serial litograficzny Śmierć. W 1936 r. Grożono jej i jej mężowi deportacją do obozu koncentracyjnego, ale jej międzynarodowa sława była taka, że nie podjęto żadnych dalszych działań. Obawiając się represji wobec swojej rodziny, odmówiła przyjęcia jej do domu w Stanach Zjednoczonych. Kollwitz opuścił Berlin w 1943 r. I zmarł w Moritzburgu, miasteczku pod Dreznem, w 1945 r.
Kollwitz wykonał 275 wydruków i co najmniej 50 autoportretów.