P: W 1965 r. Kilku technologów farb olejnych ostrzegło artystów przed mieszaniem szkarłatu alizarynowego z jakimkolwiek kolorem ziemi (umbra, ochry, sienny i czerwone tlenki). Powiedzieli, że tlenek żelaza w tych pigmentach ziemskich reaguje z alizaryną i stopniowo rozkłada alizarynę oraz że 20-25 lat później alizaryna będzie całkowicie czarna. Czy ostatnio przeprowadzono badania mieszanin pigmentów alizarynowo-ziemnych (w oleju), które mogłyby udowodnić lub obalić te twierdzenia? Gdyby ich ostrzeżenia były dokładne, co byś polecił jako najlepszy ogólny substytut alizaryny, który można bezpiecznie mieszać z tradycyjnymi pigmentami?
Norcross, GA
Odp.: Na podstawie moich badań nad farbą i jej składnikami znalazłem tylko jedną ostrożność dotyczącą mieszanki szkarłatu alizarynowego i pigmentów ziemnych. Pochodzi z książki Farby, malarstwo i restauracja, napisanej przez Maxamilliana Tocha w 1931 r. Toch ostrzega artystów przed tymi mieszankami, ale nie mówi, dlaczego, ani nie popiera swoich ostrzeżeń. Chociaż szkarłat alizarynowy nie jest bezproblemowy, został wprowadzony do palety w 1800 roku i wiele obrazów z tego czasu ma nienaruszone szkarłatne szkliwo alizarynowe.
Ceniony za niebieskawo-czerwony odcień i przezroczystość, szkarłat alizarynowy jest najczęściej stosowany jako szkliwo przypominające klejnot i nie jest mieszany z żadnym innym kolorem. Amerykańskie Towarzystwo Badań i Materiałów przetestowało odporność na światło wielu pigmentów artystów, w tym szkarłatu alizarynowego, i opracowało ocenę I dla doskonałej odporności na światło, II dla bardzo dobrej odporności na światło i III dla uczciwości. Alizarin crimson otrzymuje ocenę III. Z tego powodu zaleca się, aby nie mieszać szkarłatu alizarynowego z innymi kolorami, ponieważ użycie pełnej siły pomaga zmniejszyć efekt potencjalnego blaknięcia.